بسم الله الرحمن الرحیم

معرفی کتاب اسطوره‌های صهیونیستی سینما

بررسی سوژه‌ها و قهرمانان سینمای غرب و هالیوود با گرایشات یهودی

فیلم‌ها و کارتون‌های کمپانی‌های یهودی هالیوود با برنامه و هدف خاص به‌ویژه مبارزه با اسلام و مقابله با آخرالزمان، برتری یهود و ساخت سرزمین موعود تولید شده‌اند. برای آگاهی از این اهداف مطالعه کتاب اسطوره‌های صهیونیستی سینما را به شما پیشنهاد می‌کنیم؛ کتابی که اهداف این کمپانی‌ها را بررسی کرده است.

اسطوره‌های صهیونیستی سینما به قلم محمدحسین فرج‌نژاد، سعی در شناسایی نشانه‌ها و نمادهایی از معتقدات، باورها، تعصب‌ها، اهداف و خط مشی یهود و صهیونیسم در آثار سینمایی و تلویزیونی دارد. بی‌گمان فیلم‌های یادشده در این کتاب در بر گیرنده تمامی آثار صد سال فعالیت سینمایی نیست. نشر هلال با همکاری مرکز پژوهش‌های اسلامی صداوسیما در سال ۱۳۸۷ این کتاب را منتشر کرد. در سال ۱۳۹۸ اسطوره‌های صهیونیستی سینما به چاپ سوم رسید.

کتاب اسطوره‌های صهیونیستی سینما با تعریف واژه اسطوره آغاز می‌شود و با بررسی تلاش‌های یهود و صهیونیسم در تسلط همه‌جانبه بر رسانه‌ها، انواع اسطوره‌های صهیونیستی در سینمای هالیوود را دسته‌بندی می‌کند. در بخش اول کتاب، وضعیت اسطوره‌گرایی در ادوار تاریخی بررسی و از این منظر، تقسیم‌بندی تاریخی زیر ارائه می‌شود:

الف) عصر دانش ناب

ب) عصر پیدایش اسطوره‏ها

ج) عصر الگو‌های الهی به جای اسطوره‏های شیطانی

د) عصر پیدایش اسطوره‏های یهودیت مادّه‌گرا

هـ) عصر اسطوره‏های مسیحیت یهودی‌شده

و) عصر اسلام و توسعه‌ علم حکمت‌آمیز در جهان

ز) عصر احیای دوباره‌ اسطوره‌های هلنیستی و شکل‏گیری اسطوره‌‌های مدرن

ح) عصر رونق اساطیر باستانی و پست‌مدرن و صهیونیستی

 

در بخشی از کتاب با عنوان نفوذ رسانه‌ای صهیونیسم از زبان رسانه‌های غربی، گفتارهایی از زبان رسانه‌ها و شخصیت‌های غربی آمده است. کتاب مغول سینما چاپ شده در کشور انگلستان، کتاب سلطۀ پنهانی، مجله‌ یهودی Post and Opinion در شماره ششم دسامبر ۱۹۷۴م، گفته‌های چارلز فیش در هفته‌نامه آمریکایی اسپات لایت و نشریه انگلیسی المجلّه در شماره نهم مارس ۱۹۸۴ م، منابعی هستند که در این فصل بررسی شده‌اند.

در بخشی از کتاب با عنوان «لیست سیاه صهیونیست‌ها برای حفظ انحصار سینمایی خود» می‌خوانیم: «خارج‌کردن فیلم‌های خوب عربی و ضدصهیونیستی و هنرپیشگان طرفدار فلسطین و حقوق مسلمانان از جشنواره‌های بین‌المللی نیز از اقدامات صهیونیست‌هاست. از جمله این اقدامات، آزار هنرپیشگانی همچون آلن دلون و جان پل بلمند، سوفیا لورن، اِما تامسون و کوین کاستنر (به خاطر اظهارات ضد صهیونیستی‌اش) بوده است. تمام این بازیگران مانند ایزابل ‌اجانی تحت فشار صهیونیست‌ها قرار گرفتند. ایزابل اجانی، به جرم گفتن نژاد عربی و مسلمان خود و نام پدرش محمد اجانی جلوی رسانه‌ها، از نامزدی برای جایزه‌ بزرگ جشنواره‌ کن ۱۹۹۴م. منع شد و به او تهمت زدند که به بیماری ایدز مبتلاست. چارلی چاپلین یهودی مطیعی بود که علیه اربابان هالیوود طغیان کرد و به همین جرم از هالیوود و آمریکا اخراج شد و پایان عمر خود را غریبانه در اروپا زندگی کرد.»

فصل بعدی کتاب تحت عنوان فرمول نوشتن فیلم‌نامه اسطوره‌ای در هالیوود، درباره چارچوب‌های دیکته شده در هالیوود برای نگارش فیلمنامه اسطوره‌ای چنین می‌نویسد: «تولید فیلم‌های اسطوره‌ای در هالیوود جایگاه ویژه‌ای دارد، به گونه‌ای که تازگی، کتابی به نام سفر نویسنده در آمریکا منتشر شده است که بیش از بیست میلیون نسخه‌ آن فروخته شده و خواندنش برای تمام کارگردانان و تهیه‌کنندگان هالیوودی ضروری است. این کتاب، روش فیلم‌نامه‌نویسی با اسطوره را آموزش می‌دهد. نویسنده از سبک جوزف کمبل، اسطوره‌شناس ساده‌نویس آمریکایی،  سود جسته است؛ به این معنا که می‌توان بر اساس سبک دیگر اسطوره‌شناسان نیز چنین آثاری را پدید آورد. گفتنی است در این کتاب، اندیشه‌ هنر برای هنر و هنر برای سرگرمی رد شده است.»

نویسنده در فصل اسطوره‌ ارض موعود، میراث نیاکان، سرزمین مادری، اسرائیل بزرگ و شهر زایان، به شعار صیونیست‌ها اشاره می‌کند و می‌نویسد: «صهیونیست‏ها می‏گویند چون ما از نژاد ابراهیم(علیه‌السّلام) هستیم و در کتاب تورات چنین وارد شده است که: «در این روز خداوند با ابراهیم پیمان بست و گفت: این سرزمین، از رود مصر گرفته تا شطّ بزرگ و از آنجا تا شطّ فرات را به نسل تو می‏بخشم.» پس امروز، از «نیل» تا «فرات»، سرزمین ماست. خانم گلدا مایر و مناخیم بگین از سران صهیونیسم درباره‌ این موضوع می‌گویند: «این زمین به ما وعده داده شده بود و ما بر آن حق داریم».»

در ادامه این بخش از کتاب، نقدهای روژه گارودی بر این مدعا و همچنین مثال‌هایی از این اسطوره در آثار سینمایی مطرح می‌شود.

کتاب اسطوره‌های صهیونیستی سینما ذیل عنوان اسطوره‌ مادر؛ قبیله‌گرایی متعصبانه، چنین آورده است: «مادر در تمام فرهنگ‏ها، مقدّس و محترم است. در فیلم‌های هالیوودی که تحت تأثیر تفکّر یهودی-صهیونیستی ساخته می‌شوند، با نظر به کتاب مقدّس و فرهنگ سنتی یهود، نقش ویژه­ای به مادر داده می­شود. این نگرش، سبب تحکیم حضور مادری فداکار و حکیم در این آثار می­شود. مادر، نماد یادآوری مکان اولیه‌ شکل­گیری قبیله‌های بنی‌اسرائیل است که یا در مصر بوده یا در فلسطین (از نیل تا فرات). از همین رو یهودیان، اسرائیل را مادر قوم خود می­دانند.»

تعامل صهیونیسم با سینمای ژاپن در ترویج اسطوره مادر

پس از تسلیم‌شدنِ ژاپن در مقابل آمریکا در جنگ جهانی دوم، همکاری‌های تأمل برانگیزی میان هالیوود و سینمای ژاپن صورت گرفت. در بخشی از کتاب دربارۀ سیطره هالیوود بر سینمای ژاپن چنین آمده است: «تکرار مضامینِ تفکر صهیونیستی و غربی در آثار ژاپنی بسیار تأمل‌برانگیز است؛ البته مشخص است که ما تمام آثار سینمای ژاپن را صهیونیستی نمی‌دانیم. اسطوره‌ها و سنن و فرهنگ ژاپنی کاملاً مشخص و از اساطیر و فرهنگ غربی متمایز‌ند؛ مثلاً احترام فراوان به امپراطور و تا حدّ خدا بالا‌بردن او، فرهنگ سامورایی، تن‌دادن به کشته‌شدن و تسلیم‌نشدن، احترام به والدین، آداب بودایی و شینتویی و تائویی و… مضامینی کاملاً ژاپنی-شرقی هستند که به‌وفور در سینمای ژاپن و انیمیشن‌های ژاپنی تکرار می‌شوند. اما وقتی در سینمای ژاپن عناصری چون سرزمین موعود، قومِ برگزیده، آوارگی و سپس رسیدن به دامانِ مادر، فرهنگِ یونانی-رومی و… که مضامینی کاملاً غربی-صهیونیستی هستند در کنار هم و با ترکیب خاصی تکرار می‌شوند، باید مطمئن شد که این آثار به صورت سفارشی ساخته شده‌اند.»

اسطوره‌ بهشت زمینی، اتوپی بنی‌صهیون، آرمان‌شهر بسته و معاد مادّی

«در اندیشه‌ صهیونیستی، واژه‌ عبری عالیاه که اصطلاحی دینی و به معنای علوّ و صعود به سرزمین موعود است، به معنای مهاجرت اشغال‌گرانه برای زیستن در فلسطین به کار رفته است. ادبیات صهیونیستی با نژادگرایی و آرمان‌گرایی بسته‌ یهود، هماهنگ می‏شود و حتی در به کار بردن واژه‏ها هم هدفمند عمل می‏کند. کنار هم آمدن عنوان اتوپی بنی‌صهیون و معاد مادّی در دین یهود، تعجبی ندارد، چراکه ایده‌ پاداش و جزا و بازگشت یهودیان برای دیدن نتیجه‌ کردارشان، کاملاً مادّی و زمینی شده است.»

اسطوره‌ خدای ناتوان، توحید قومی و الوهیت یهود

«خدا در کتاب‏های مقدّس تحریف‌شده‌ یهود، جسمانی و ناتوان و انسان‌گونه تصویر می‏شود و این به دلیلِ روحیه‌ زمینی یهود و خواسته‌های قومی و قبیله‌ای و خودمحوری آنان است. دین یهود، به گونه‌ای دنیایی شده که الهیات آن بر محور تورات، زمین و خون اصیل است. در تلمود چنین آمده است: «ذات قدّوس متبارک سه هدیه‌ گران‌بها نصیب اسرائیل [و نه دیگران] کرده است، لکن هیچ‌ یک از آن‌ها را بدیشان نمی‏دهد، مگر پس از آنکه رنج‏ها و سختی‏های فراوانی را تحمّل نمایند و آن سه هدیه عبارتند از: تورات، سرزمین اسرائیل و جهان آینده.»

در قبالّا نیز می‏خوانیم: «یهودی، خدای زنده‏ای است در کالبد انسان و یهودی، الوهیت جهان است و خداوند با خطوط سیمای یهودیان، خود را بر روی زمین آشکار می‏سازد.»

آن‌چنان اندیشه‌ ناتوان‌شمردن خداوند در صهیونیسم گسترش یافت که پس از جنگ جهانی دوم، یهودیان گفتند: «خدا در جنگ دوم جهانی، بندگان خود (یهودیان) را رها کرد و اکنون دیگر زمان کنار نشستن و پشیمانی اوست!»

چهره‏ها و نام‌‌های گوناگون شیطان در سینما

مبحث مهم دیگر کتاب، اسامی و سمبل‌های شیطان در آثار سینمایی هالیوود است:

«۱- شیطان: هم نام عام و هم نام خاص است. ترجمه‌ لفظ یونانی آن دیابولس به معنای سخن‌چین است. در زبان عربی نیز از لفظ شطن گرفته شده و به معنای خبیث، متمرّد و بازگشته از راه حق است.

۲- شیطان را الهه‌ سیاه هم گفته‏اند و اهریمن که در آیین زرتشت، مظهر شر و ناخوشی و پلیدی است و monster به معنای هیولای بزرگ، می‏تواند بر شیطان و یارانش اطلاق شود. متون یهودی، گمانه‏زنی‏هایی راجع به فرشته‌ شر به نام بیلیار دارند که به عنوان آخرین دشمن خدا ایفای نقش می‏کند. همچنین کلمه‌ی Demon که در افسانه‏های یونان به معنای خدای باقدرت و روح شریر جنّی و شیطان به کار می‏رفته، در برخی متون و فیلم‏های غربی به جای شیطان و یارانش به کار می‏رود.

۳ـ نماد اُبلیسک که همان سرستون‏های سنگی مخروطی شکل خورشیدپرستان است، از لفظ ابلیس گرفته شده است. امروزه این نماد به‌وفور در کشورهای غربی مورد استفاده قرار می‏گیرد.

۴- وحش: در کتاب مقدّس به شیطان، وحش یا جانور عجیبی که از چاه بی­انتها بیرون خواهد آمد اطلاق شده است؛ البته وحش در کتاب مقدّس به دو جانور عجیب هم اطلاق شده که متابعان اژدها (شیطان) هستند و مردم را به تبعیت از دستورهای شیطانی فرامی‏خوانند.

۵ـ دجّال: در روایت­های مسیحی دجّال را ضد مسیح (Antichrist) یا مسیح دروغین دانسته­اند.

۶- پسر شیطان: گاهی در سینمای آمریکا از پسر شیطان سخن گفته می‏شود که در برخی موارد منظور همان دجّال است. در برخی از این فیلم­ها، شیطان به شکل نوعی بختک نمایش داده می‏شود که با زنان انسانی ارتباط دارد و دجّال در نتیجه‌ این ارتباط پدید می‏آید.

۷- لوسیفر: واژه­ای است که در زبان انگلیسی و فیلم­های هالیوود بارها برای شیطان به کار رفته است. لوسیفر به معنای شیطان و پسر شیطان است.

۸- بوفومت یا الهه‌ جابر، همسر لوسیفر: در عبادت­های شیطان‌گرایان از همسر لوسیفر هم نام برده شده است که تصویر آن در بالای محراب یا پشت آن هست و به آن الهه‌ جابر یا بوفومت (یا بفومت) می­گویند.

۹- لیلیث، شیطان مؤنّث: در فرهنگ یهودی از اهریمن شب هم به نام لیلیث یاد شده است. در نظر یهود، او همسر نخست حضرت آدم(علیه‌السّلام) بود که چون حاضر به پذیرش برتری شوهرش نشد، حوّا جای او را گرفت.

البته در سینمای غرب، شیطان به صورت مرد به تصویر درمی‏آید، به جز در موارد نادر، مثل فیلم مسحور‌شده که شیطان به شکل آشکار یک زن است.»

آیین بودای غربی در حال رشد همگام با یهودیت و صهیونیسم

بخش دیگری از کتاب راز همکاری آیین بودا با صهیونیسم را این‌گونه بیان می‌کند: «از اواسط دهه‌ ‌پنجاه تاکنون، بودیسم در غرب شروع به رشد کرده است و اکنون در آمریکا حدود سه میلیون بودایی زندگی می‌کنند. با اینکه یهودیان حدود دو درصد جمعیت آمریکا را شامل می‌شوند، ولی سی درصد تازه بودایی شده‌ها در آنجا، یهودی بوده‌اند! امروزه اکثر اعضای بزرگ‌ترین مجله‌ بودائیان آمریکا Tricycle جزو یهودیان بودایی شده هستند. البته بودایی‌شدن یهودیان شاید تاکتیکی و موقّتی باشد، درست مانند دونمه‌ها در جهان اسلام و مارانوها در جهان مسیحیت که یهودیان در باطن یهودی ماندند و در اسلام و مسیحیت نفوذ کرده و تأثیرات مطلوب خود را گذاشتند. حتی برخی از مشهورترین ستاره‌های هالیوود، بودایی شده‌اند یا به داشتن تمایلات و عقاید بودایی شهره‌اند.»

جوبوها، یهودیان بودایی

«گروهی در آمریکا، به نام جوبوها شکل گرفته است که ترکیبی از عبادت‏های بودایی و یهودی دارند. آن‌ها در ماه آوریل، عید ذِن سِدِر/Zenseder را به یاد آزادی بنی‌اسرائیل و خروج آن‌ها از مصر و آزادی بودا از رنج و درد برگزار می‏کنند. اینان بودیسم را سبب تقویت یهودیت معرفی می‌کنند.»

بودیسم تبتی، در اتحاد راهبردی با صهیونیسم و استکبار

«دالایی لاما به طور واضحی با صهیونیست‌های ساکن اسرائیل روابط گرمی دارد. وی فقط در سال ۲۰۰۶ م. چهار بار به بیت‌المقدّس (اورشلیم) مسافرت کرد و در برابر دیوار ندبه یهودیان تعظیم کرد. بوداییان تبتی، کینه‌ عمیق تاریخی از مسلمانان دارند؛ چراکه حوالی سال ۱۲۰۰ میلادی، پس از یک دوره افول آیین بودا در هندوستان، مسلمانان ضربه‌ مهلکی بر پیکره‌ آن وارد کردند و بودیسم را به پشت مرزهای هند در تبت منتقل کردند. مغولان بودایی نیز، در حدود قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی به یاری صلیبیون یهودی و مسیحی شتافتند تا جهان اسلام را از سمت شرق تحت فشار بگذارند و در همکاری استراتژیک با مسیحیان و یهودیان جنگ‌طلب، دولت‌های مصر و عباسیان را براندازند.»

سینمای صهیونیسم مسیحی، پیش‌روتر از یهودیان در آرمان‌های صهیونیستی

سوءاستفاده صهیونیسم از آیین مسیحیت مبحث مهم دیگر این کتاب است: «آرمان‌های آخرالزمانی را که زمانی یهودیان با کنایه در فیلم‌هایشان می‌آوردند؛ مانند پادشاهی جهانی یهود در سرزمین موعود، نبرد بزرگ یهود و اسلام، کشته‌شدن افراد زیادی در این نبرد حقّ علیه شیطان و … را صهیونیست‌های مسیحی، در این روزگار واژگونه، به تصریح و کنایه و با خرج میلیون‌ها دلار پول در سینما فریاد می‌زنند و این توده‌های مستضعف فکری مسیحی هستند که هر روز بیش از پیش، در استعمار فرانُوین یهودی-صهیونیستی فرو می‌روند.»

فیلم‌های مرتبط با هر بخش از کتاب بررسی شده‌اند؛ علاوه بر این در انتها فهرستی از ۱۸۵ فیلمِ هم‌راستا با مباحث کتاب ارائه شده است که تماشای آن‌ها به درک بهتر مخاطب از اسطوره‌های صهیونیستی سینما کمک می‌کند.