بسم الله الرحمن الرحیم
مائده ۸۱
وَ لَوْ کانُوا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ النَّبِیِّ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِیاءَ وَ لکِنَّ کَثیراً مِنْهُمْ فاسِقُونَ
و اگر به خدا و پیامبر (ص) و آنچه بر او نازل شده، ایمان می‌آوردند، (هرگز) آنان کافران] را به دوستی اختیار نمی‌کردند ولی بسیاری از آن‌ها فاسقند.
————–
یک پیام از آیه:
اگر وقتی کنار کافران و مشرکان می‌نشینی حس خوبی داری، اگر وقتی به یادشان می‌افتی لبخند می‌زنی، به اعماق دلت یک سری بزن! اگر دیدی در دلت نسبت به آن‌ها محبت داری، آن‌ها را دوست و رفیق و ولی خود می‌بینی و از آن‌ها حرف شنوی و پیروی داری، باید بروی فکری به حال خودت بکنی… فرقی نمی کند که باشد… فلان کارگردان، فلان نویسنده، فلان بازیگر، فلان انیماتور، فلان موزیسین، فلان سیاست‌مدار یا فلان فوتبالیست! اصلا فرقی نمی‌کند تخصص‌اش چیست… مهم چیز دیگری است … مهم این است که اهل ایمان هست یا نه؟ مشرک هست یا نه؟ کافر هست یا نه؟ اگر کافر یا مشرک بود خیلی مراقب دلت باش! خیلی نگران خودت باش! نگران اینکه مبادا بروی در دایره فاسقین … و فسق دایرۀ عادی‌ای نیست! خطرناک است… احتمالا کمی هم در دایرۀ کبر گرفتار شده باشی… مراقبت کن… وقتی دیدی محبت این‌ها در تو عمیق شده است در سه جا ممکن است نشتی ایمانی داشته باشی… در ایمان به خدا، در ایمان به پیامبر و در ایمان به قرآن و آنچه بر پیامبر نازل شده است… اگر دیدی خیلی اسیر شده‌ای بگرد دنبال این نشتی‌ها… راستش قبل از اینکه به آن تخصص‌ها ورود کنی باید این سه مخزن ایمان را محکم و پر می‌کردی… باید قبل از اینکه به کار دیگری می‌شدی، می‌رفتی در کار این‌ها… باید تکلیفت را با این‌ها روشن می‌کردی قبل از اینکه هنرمند شوی، جامعه‌شناس شوی، فیلسوف شوی، فقیه شوی یا هرچه شوی… اول باید مؤمن می‌شدی، تا نیفتی به ولایت غیر الله… تا نیفتی به ضعف‌کردن برای غیر الله… چراکه اگر این‌طور شد، می‌روی در زمرۀ فاسقین… فَتَنَبَّهْ…
