بسم الله الرحمن الرحیم
انفال ۲۹: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا الله یجْعَلْ لَکمْ فُرْقَانًا وَیکفِّرْ عَنْکمْ سَیئَاتِکمْ وَیغْفِرْ لَکمْ ۗ وَالله ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
ای اهل ایمان! اگر [در همه امورتان] از خدا پروا کنید، برای شما [بینایی و بصیرتی ویژه] برای تشخیص حق از باطل قرار می دهد، و گناهانتان را محو می کند، و شما را می آمرزد؛ و خدا دارای فضل بزرگ است.
ا
یک پیام از آیه:
گاهی سال‌های سال درس می‌خوانند، تحقیق و تفحص می‌کنند، تجربه می‌آموزند، سفر می‌کنند، تحلیل و استاد می‌بینند و چه و چه و چه تا در وقت بزنگاه بتوانند یک تصمیم درست بگیرند و حق و باطل چیزی را تشخیص بدهند… تا بتوانند خوب و بد چیزی، حرفی، تصمیمی، قراردادی، پیامی، فیلمی و اتفاقی را ببینند… تا شاید خود، خانواده، شهر، کشور یا امتی را نجات و رشد دهند. همیشه خیلی‌ها برای رسیدن به چنین افرادی و داشتن چنین تشخیص‌دهنده‌ای می‌کوشند اما… همۀ آن تلاش‌ها خوب است، اما گاهی فراموش می‌کنیم که کلید فرقان دست این‌ها نیست! یادمان می‌رود که قدرت فرق‌گذاری بین حق و باطل نه با علم و تجربه و تحلیل، که با تقوای در برابر حضرت حق، با مراعات حدود الهی، با برانگیختگی دائمی برای اجرای اوامر او و با خوف همیشگی برای گریز از نواهی او ایجاد می‌شود… برای همین است که گاهی عالِم‌ترین‌های روزگار با همۀ اعوان و انصارشان تصمیماتی می‌گیرند که همه‌چیزشان را نابود می‌کند و کارهایی می‌کنند که به خاک مذلّت می‌نشینند و می‌نشانند… ما اسمش را می‌گذاریم اشتباه محاسباتی! ولی در اصل اشتباه فرقانی است. آن‌ها کلید آخر را ندارند، فرقان را ندارند. که اگر فرقان نباشد هر چه داشته باشیم هم باز به تشخیص نخواهیم رسید؛ و فرقان را نمی‌دهند مگر به متّقی… مگر به آنکه لحظه به لحظه‌اش در اطاعت از امر الهی باشد. بهتر اگر بگوییم در مواقع نیاز به تشخیص‌های سخت،آن هم در یک هوای مه‌آلود، به جای رفتن پیش عالمان، باید پیش متقیان رفت… بماند که گاهی این دو را اشتباه می‌گیریم… فاتقوا الله، تا فرقان‌تان بدهند…
