بسم الله الرحمن الرحیم
الزخرف ۴۲-۴۳
أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَتُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ
وَلَوْلَا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّهً وَاحِدَهً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّهٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ
آیا آنانند که رحمت پروردگارت را تقسیم مى‌کنند ما [وسایل] معاش آنان را در زندگى دنیا میانشان تقسیم کردهایم و برخى از آنان را از [نظر] درجات بالاتر از بعضى [دیگر] قرار دادهایم تا بعضى از آن‌ها بعضى [دیگر] را در خدمت گیرند و رحمت پروردگار تو از آنچه آنان مىاندوزند بهتر است.
و اگر نه آن بود که [همه] مردم [در انکار خدا] امتى واحد گردند، قطعا براى خانه هاى آنان که به [خداى] رحمان کفر مى‌ورزیدند، سقف‌ها و نردبان‌هایى از نقره که بر آن‌ها بالا روند قرار مىدادیم.
————–
یک پیام از آیه: خداوند متعال در این آیات تقسیم رحمتش در میان بندگان را به خود نسبت می‌دهد و معیشت را نیز تقسیم شده می‌نامد. نکتۀ عجیبِ مطرح‌شده این است که خداوند می‌فرماید اگر ارادۀ اجتماع و اتحاد همه زیر پرچم لااله‌الاالله نبود، آنقدر به کافر عطا می‌کردیم که خشت سقف خانه‌اش از نقره باشد. نکته اول این که خداوند از ضعف بشر در برابر شکوه اقتصادی سخن به میان می‌آورد و ترس اینکه مؤمنین با دیدن این شکوه با عظمت ایمانشان را از دست بدهند و کافر شوند. نکته دوم و قابل توجه این که زندگی دنیا و زیبایی‌هایش در منظر حضرت رب آنقدر بی‌ارزش و بی‌اعتبار است که خداوند خود را حاضر به این مساله می‌داند که چنین شکوه و جلال و جبروتی از زیبایی‌های دنیا را به کافران بدهد. در حدیثی قدسی داریم که اگر تمام دنیا به اندازۀ بال پشه‌ای نزد من ارزش داشت، جرعه‌ای از آب آن را به کافر نمی‌نوشاندم.
