بسم الله الرحمن الرحیم
م
نوح ۱۱ تا ۱۲: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا / یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا / وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ…
ل
به آنها گفتم از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. / تا باران‌های پر برکت آسمان را پی‌درپی بر شما فرستد، / و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد کند…
ل
ک
ا
یک پیام از آیه:
گاهی باید از معصیت به غفران الهی پناه برد و گاهی از عبادت… آری از عبادت… تاکنون کدام یک از ما خداوند را آنگونه که شایسته و درخور شأن اوست، عبادت کرده‌ایم که حالا می‌خواهیم غره به آن شویم یا خیال خوش داریم که کاری کرده‌ایم؟ نه! حقا که هیچ وقت هیچ عبادتی را آنگونه که شایستۀ مقام ربوبیت است انجام ندادیم و این یعنی پای همۀ عبادات ما لنگ می‌زند… و راستی اگر هیچ‌کدام از اعمال خوب ما شایستۀ او نیست، برای همۀ عبادات ما استغفاری واجب نیست؟ البته استغفار از معاصی و عبادات هم خود به نعمات و امدادهای الهی منتهی خواهد شد. امدادهای دوست‌داشتنی و مشکل‌گشا… اصلا هرگاه دلت برای آسمان بارانی و زمین خیس تنگ شد، می‌توانی روی استغفار حساب کنی. هرگاه دشت و دمن خشک شد و گیاه و حیوان رو به زوال رفت، مطمئن باش که استغفار برایت کار خواهد کرد. این وعدۀ الهی است… البته استغفار با وسعت سفرۀ رزق تو هم کار خواهد داشت. دقیقاً با مال و اموالت! با لقمه‌ات! اصلاً استغفار ظرف وجودی‌ات را بزرگ‌تر می‌کند و ظرف بزرگ‌تر یعنی جذب بیشتر رزق ریزایِ الهی… از دیگر امدادهای الهی بعد از استغفار زیاد، فرزندان فراوان است… البته شاید نگاه من و تو با نگاه خداوند در این ماجرا تفاوت کند. شاید با خدا هم‌نظر نباشیم! شاید فرزندان فراوان را عذاب، وبال و فقر مالی و فرهنگی می‌بینیم! خدا اما فرزندان را امداد الهی می‌بیند… حالا به هر ترتیب، اگر تو هم با خدا هم‌منظر بودی و فرزند را نعمت و امداد الهی دانستی و زیادش را نعمت و امداد بیشتر، استغفار به کارت خواهد آمد… نگران سن‌وسالت نباش… امداد، امداد است، خصوصا وقتی از سوی خداست…
