بسم الله الرحمن الرحیم
النساء ۶۰
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَن یَتَحَاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن یَکْفُرُوا بِهِ وَیُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِیدًا
آیا ندیدی کسانی را که گمان می‌کنند به آنچه (از کتابهای آسمانی که) بر تو و بر پیشینیان نازل شده، ایمان آورده‌اند، ولی می‌خواهند برای داوری نزد طاغوت و حکّام باطل بروند؟! با اینکه به آنها دستور داده شده که به طاغوت کافر شوند. امّا شیطان می‌خواهد آنان را گمراه کند، و به بیراهه‌های دور دستی بیفکند.
————–
:email: یک پیام از آیه: خام خیالی است که بپنداریم ایمان داریم به آنچه خداوند فرموده است اما برای قضاوت و دریافت حق‌مان به دادگاه طاغوت مراجعه کنیم و آنها را ذی‌صلاح بدانیم! نه… این دو با هم جمع نمی‌شود! اگر ایمان به خدا داشتی، طواغیت را باید کافر شوی، اگر هم که به خدا ایمان نداری، خوب برو به طاغوت ایمان بیاور. والذین کفرو اولیائهم طاغوت! اساساً نمی‌شود کسی به دادگاه و قضاوت اهل کفر ایمان داشته باشد و همزمان خود را مؤمن بالله بداند! هیچ راهی نیست. حتی اگر حق حقیقی خود را به هر نحوی از دادگاه کفر گرفتی، حق تصرف در آن را نداری و آنچه گرفته‌ای بر تو حرام است!
شخصی در دادگاه خلفای هم عصر امام صادق علیه السلام، که به ظاهر حتی ادعای مسلمانی هم داشتند، حق حقیقی خود را گرفت. امام فرمودند مصرف آن اموال که پیش از دادگاه حق خود تو بوده است، بر تو حرام است!
بگذریم… یا باید به اهل کفر و طاغوت کافر بود یا نمی‌شود به خدا ایمان داشت… مثال رسانه‌ای‌تر اینکه اگر رسانه‌های طاغوت تمام حقوق ما را در بلندگوهای خود استیفا کنند، به هیچ وجه، به هیچ وجه نباید دل خوش کنیم. رسانه‌ای که تمام ماهیت و وجودش را از طاغوت می‌گیرد و اساساً ابزار دست طاغوت است، نباید دلخوشی ما بشود. حتی نباید به احقاق حق در رسانه طاغوت اندیشید…
ایمان به خدا با امید به استیفای حق در رسانۀ طاغوت جمع می‌شود؟ محال است… کَلّا…
