بسم الله الرحمن الرحیم
فصلت ۳۰-۳۲
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلَائِکهُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کنْتُمْ تُوعَدُونَ
نَحْنُ أَوْلِیاؤُکمْ فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَفِی الآخِرَهِ وَلَکمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکمْ وَلَکمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ
نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ
در حقیقت کسانی که گفتند پروردگار ما خداست سپس ایستادگی کردند فرشتگان بر آنان فرود می آیند [و می گویند] هان بیم مدارید و غمین مباشید و به بهشتی که وعده یافته بودید شاد باشید
در زندگی دنیا و در آخرت دوستانتان ماییم و هر چه دلهایتان بخواهد در [بهشت] برای شماست و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت
روزی آماده ای از سوی آمرزنده مهربان است
————–
یک پیام از آیه: اگر گفتی پروردگارت الله است و پای این حرفت ایستادی و با همۀ سختی‌ها و رنج‌هایش کنار آمدی، آن وقت خدا ملائکه‌اش را می‌فرستد… می‌آیند تا دلت را آرام کنند و غمت را ببرند… اصلا نمی‌دانی چرا… ولی ناگهان می‌بینی غم و غصه‌ات رفته است و دلت شاد شده است… خوشحالی… آمده‌اند سرسلامتی‌ات می‌گویند… تحسین‌ات می‌کنند و وعده‌های خوب و دلچسب‌ات می‌دهند…
شاید گوش سرت نشنود، اما گوش دلت خوب می‌شنود و حسابی ذوق می‌کند… ترس‌ات می‌ریزد… غمت می‌رود… تازه دوستان جدید پیدا می‌کنی… ملائک، دوستان جدیدِ همراهِ در دنیا و آخرت تو می‌شوند… دوستانی که آن طرف هم با تو می‌آیند… الان هم آمده‌اند که کار کنند برایت… حال و روزت را عوض می‌کنند… از آنچه دلت می‌خواهد و شهوت و اشتهایش را داری ولی در دنیا امکان رسیدنش برایت نیست می‌گویند… آن چیزهایی که به دلایل عبودیتی امکان یافتنش را نداری… شاید حرام هم باشد فعلا برایت و برای عبودیت خدا از آن دوری کردی… فاصله گرفتی… اشتهایش را داشتی، دلت می‌خواست ولی چون خدایت نهی کرده بود از آن گذشتی… می‌گویند برایت از رسیدن به این چیزهایی که اشتهایش را داری… در بهشتی که برایت مهیا می‌کند… و می‌گویند از رسیدن به آنچه وعده‌اش را خدا داده است… آنچه شاید در تخیل و تصور و اشتهایت نگنجد ولی وعدۀ خدا به آن تعلق گرفته است… و باز دلت خوش می‌شود… لبخند گوشۀ لبت می‌نشیند و نمی‌دانی چرا… دلت بهجت دارد… گوش سرت نمی‌شنود… ولی گوش دلت… «همۀ این‌ها نازل شده‌ای است از آمرزندۀ مهربان…»
