بسم الله الرحمن الرحیم
از سال ۱۳۰۵ تا سال ۱۳۱۴شمسی، روحانیت در معرض شدیدترین حملات روانی و یورش های تبلیغاتی قرار می گیرد. طرح موذیانه (استفاده از عمامه مستلزم داشتن تصدیق دولتی است) خود بخشی بود از این حملات روانی علیه روحانیت.
نظام استعماری رضاخان بر این گمان بود که…دیگر روحانیت پویا و متحرک به موضع ضعف کشانده شده است و پس از این قادر به مقاومت در برابر طرح های سلطه طلبانه استعمار نخواهد بود. این است که مشاهده می کنیم همزمان با اجباری شدن کلاه بین المللی(شاپو)(۱۳۱۴)، زمزمه های حجاب زدایی بلند می شود. نطق هایی جهت آماده سازی اذهان عمومی ایراد می گردد و جشن ها و میتینگ هایی سازمان یافته تشکیل می شود تا زمینه پذیرش یکی از خطرناکترین و اسارت بارترین طرح های سلطه جویانه استعمار فراهم آید. اما برخلاف پیش بینی تئوریسین های وابسته به نظام استعماری،… نتوانسته بودند این قشر توفنده رابه موضع ضعف و سکوت و تمکین بکشانند… روحانیت بیدار و آگاه، پس از شنیدن این زمزمه هاو گفتار دولتیان در میادین و جشن ها و میتینگ ها، جمع می شوند و بطور مخفی جلساتی برگزار می کنند.
منبع:
واحد، سینا، قیام گوهرشاد، وزارت ارشاد اسلامی(اداره کل تبلیغات و انتشارات)، تهران، ۱۳۶۱
