بسم الله الرحمن الرحیم

مطففین ۱ تا ۳
وَیلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ الَّذِینَ إِذَا اکتَالُوا عَلَی النَّاسِ یسْتَوْفُونَ وَإِذَا کالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یخْسِرُونَ
وای بر کم‌فروشان! آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛ امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!
————–
یک پیام از آیه:
وقتِ گرفتن حق، مو را از ماست می‌کشیم… دقیق دقیق! ریز ریز! از ذره‌ای هم نمی‌گذریم… از دقیقه‌ای، از لحظه‌ای، از قطره‌ای، از دانه‌ای و از سانتی‌متری هم نمی‌گذریم… تمام و کمال می‌گیریم. موقع دادنِ حق اما دقت‌مان کم می‌شود! خیلی دلمان نمی‌لرزد! چشم‌مان نگران نمی‌شود! خیلی حساب و کتاب نمی‌کنیم… ریز نمی‌شویم… اگر طرف مقابل‌مان در کارمان ریز نشد، ما هم ریز نمی‌شویم! بدمان هم نمی‌آید اگر او کاملا راضی ولی با دریافتِ حقِ کمتری با ما کنار بیاید… ته دلمان شاید خوشحال هم بشویم! ماشین که می‌فروشیم عیب‌هایش را زیاد و ریز نمی‌گوییم! کمتر می‌گوییم… «خودش باید می‌فهمید، من چرا بگویم؟!» اما وقتی می‌خریم، انتظار داریم ایرادی پنهان نباشد! از کوچکترین خط و خشی نمی‌گذریم! خانه که می‌فروشیم، از همسایه‌های بد و از معتاد عربده‌کشِ محل چیزی نمی‌گوییم… خدا خدا می‌کنیم روز بازدید و قولنامه هم سر و صدایش بلند نشود! ساعت که می‌زنیم، ثانیه‌ای حساب می‌کنیم و حقوقش را ثانیه‌ای می‌گیریم ولی وقتی حین کار وقت‌مان را خرج پیام‌دادن و پیام‌خواندن می‌کنیم مرخصی ساعتی رد نمی‌کنیم! «پنج دقیقه که به جایی نمی‌خورد!» متن که می‌نویسیم، بدمان نمی‌آید کِشَش بدهیم، هر کلمه ارزشمند است! بیشتر به شمارندۀ کلمات نگاه می‌کنیم تا به معنایی که می‌رسانیم! و نمی‌اندیشیم و به اینکه آیا حتماً این تعداد را لازم داشت؟ موقع گرفتن حق‌التحریرش ولی تا ریال آخر را دقیق می‌گیریم… سرِ کلاس که می‌رویم، گاهی خستگی در می‌کنیم، بیش از آنچه که باید… «خسته شدیم دیگر! برای همین بچه‌ها خسته شدیم! کار دیگری که نکردیم!» زنگ پایان کلاس که می‌خورَد خیلی سریع کلاس را ترک می‌کنیم، اگرچه موقع آمدن، با این سرعت نمی‌آمدیم و چند دقیقه‌ای تأخیر داشتیم! وقتی قرار می‌گذاریم شام با اهل منزل برویم پارک، دیرتر اگر رسیدیم عیبی ندارد، اما اگر غذای همسر کم نمک بود، ناراحتی دارد دیگر! «ندارد؟!» همه چیز را تمام و کمال می‌خواهیم جز وظایف و تکالیف و بدهی‌های خودمان را! همه باید خوب باشند جز ما…! همه باید کم نگذارند جز ما… حتی اگر خدا برعکس این را خواسته باشد؛ یعنی وقتی می‌خریم پول بیشتر بدهیم و وقتی می‌فروشیم کمتر بگیریم… وقتی کاری تحویل می‌دهیم دقت بیشتری کنیم و وقتی کاری تحویل می‌گیریم کمتر… و چرا ما برعکس شده‌ایم؟!