بسم الله الرحمن الرحیم .... بَلْ أَحْیَاءٌ وَ لَکِن لَّا تَشْعُرُون[۱] حدود نه و نیم بود که به گلزار شهدا رسیدم. دلم داشت از غصه پاره‌پاره می‌شد. نمی‌دانم چرا مستقیم به قطعه شهدای مدافع حرم رفتم. به محض ورود به این قسمت، بی‌اختیار روی اولین صندلی کنار یک قبر نشستم....

بسم الله الرحمن الرحیم فرصت خوبی بود که دایرۀ همزبانی را وسیع‌تر کنم. از یکی‌یکی‌شان سؤال می‌پرسیدم و آن‌ها هم. فکر می‌کردم این فقط منم که به عنوان یک ایرانی باید بدانم آن‌ها چقدر شبیه ما هستند یا با ما فرق دارند، اما آن‌ها هم سؤال داشتند؛ مثلا می‌پرسیدند از کجا آمدی...

بسم الله الرحمن الرحیم نذر فاطیِ محمد بود؛ زن برادرم را می گویم. هفت هشت سال پیش از این، اُسِکه (وقتی که، آن موقع که) آقای خدا بیامرزش، ناقلا مریض شد و توی جا افتاد، یک قالی نذر حرم امام حسین کرد و گفت: «ای امام حسین! قوربونت بَرم، اگه جانِ آقام آزاد با، قلبش دیه درد...

بسم الله الرحمن الرحیم یا خالق عزیزم! به محض اینکه هواپیما روی باند فرودگاه نجف نشست با خود فکر کردم اگر عبدالوحید نبود، الان به جای این بنده خدای شکم بزرگ، تو باید کنار من می‌نشستی. حیف شد. فرودگاه تقریبا شلوغ بود. با تعداد بالایی مسافر ایرانی. دیروز برایت نوشتم با...

بسم الله الرحمن الرحیم ایمان واژه غریبی‌ست که گاهی میان تلاطم‌ها و یا روزمرگی‌های زندگی گم می‌شود و تو همچنان توهّم داشتنش را با خودت حمل می‌کنی و دقیقا همانجاست که خداوند با نام ربّ خود وارد عمل می‌شود. همان خدایی که به تمام احوالات نهان و آشکارت احاطه دارد و تنها...